LA EDUCACIÓN ES EL ARMA MÁS PODEROSA QUE PUEDES USAR PARA CAMBIAR EL MUNDO.
NELSON MANDELA

sábado, 20 de abril de 2013

DÁTILES Y JIRAFAS

Sí, sí. Ya sé que este título es un poco extraño. Hay algo que parece que no encaja ya que las jirafas no comen dátiles, que nosotros sepamos, claro...
Bueno, el caso es que esta semana en el Aula "A Pementeira" estuvimos bastante "africanizados" porque estamos dando los últimos retoques al proyecto, el libro de aula está ya en el horno, y tuvimos que acabar nuestra poesía de África...
Así que el martes tocó probar DÁTILES, pues parece que los pementeir@s no los habían probado nunca.
En general tuvieron una acogida aceptable. Algunos chicos y chicas repitieron y los saborearon con gusto,  otros (los menos) casi no son capaces ni de tragar un pequeño pedacito, y los demás lo probaron pero no fue la experiencia de sus vidas, jajajaja.




Non le hagáis mucho caso a esa cara de Pablo porque quiso repetir e insistió en que le gustaron mucho los dátiles. Ya sabéis las apariencias engañan.




Antía también saboreó con gusto los dátiles aunque cuando los vio en el plato dijo que no le gustaban. Luego probó un trocito y quiso repetir.


Carla y Anxo también repitieron



 Este equipo parece que tenía hambre porque probaron los dátiles con muchas ganas y tuve que cortarles más trocitos porque querían saborearlos mejor.





Y en el último equipo, también probaron los dátiles con ganas pero no tuvieron tan buena acogida. Había por allí un par de niñas a las que no le gustaron nadita.


Sin embargo, Ángela y Antón sí que querían más. Y ahí se ve una mano, de una chica del otro equipo que aprovecha para llevarse otro trocito.

 Y ya, al final, y sin disimulos, Jorge se lleva el plato y los chicos y chicas de los equipos Baobab y Masai se zampan el resto de los dátiles.

Y si queréis probar los dátiles de otra forma, aquí os dejo un enlace para que veáis como hacer un bizcocho de dátiles y nueces... ¡qué ricoooooo!


Tras los dátiles, toca trabajar. A lo largo de la semana hemos estado con nuestra manualidad de pinzas. Fijaos en las fotos en las que se ve el proceso.


























Como veis, lo primero fue pintar las pinzas de amarillo. Luego ponerle manchitas marrones y...
¿os vais imaginando qué será, será?
¡Seguid mirando!





















Bueno, ahora ya entendéis perfectamente el título. Empezamos con dátiles y acabamos con jirafas. Todavía no está la manada completa pero iré añadiendo las nuevas jirafas que nazcan la  próxima semana.





8 comentarios:

  1. QUÉ BUENA IDEA TUVISTE TETE, PRIMERO COMER PARA COGER FUERZAS Y DESPUÉS A TRABAJAR MUCHO.
    NUNCA HABÍA VISTO TANTA JIRAFA JUNTA Y ES QUE NO ABUNDAN POR AQUÍ. POR ESO, CREO QUE ES BUENO CONOCER A OTROS ANIMALES QUE VIVEN TAN LEJOS DE NOSOTROS PERO QUE NO DEJAN DE SER INTERESANTES.
    BESOS DE CLAUDIA, DE PABLO Y MÍOS.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Claro, el combustible siempre es necesario. Y las jirafas ya ves que se adaptan bien al clima padronés porque bien gordas que se las ve, jajajaja!.
      Gracias!!!

      Eliminar
  2. Pues yo no me enteré de que en la pementeira había degustación gratuíta de dátiles porque si lo llego a saber...con lo que a mí me gustan!!
    y las jirafas os están quedando estupendas chic@s!! enhorabuena!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pues ya ves, vosotros tenéis muchos bizcochos y nosotros dátiles, jejejejeje! aquí de lo que se trata es de comer!!

      Eliminar
  3. Como cambian as actitudes d@s nen@s según donde se atopen e con quen. Rita chegou á casa dicindo que comeran algo no cole e fomos descubrindo despois que eran dátiles porque ela, en principio, non se lembraba do nome. Cando lle preguntei se lle gustaran, díxome que estaban riquísimos. Debe ser que lle botaches algún condimento especial por encima, Teté, porque cada vez que eu quero darlle algo novo a probar, a resposta é "Non quero, que non me gusta", pechamos a boca e non hai forma de que probe cousas diferentes. E xa ves, resulta que despois todo está boísimo. Xa me darás a receta, ja, ja, ja. Está claro que "donde hai confianza, dá asco". Cómo cambian cando están con mamá, e cando non, verdade?

    Bicos

    P.D. Estou desexando ver ese libro fantástico e esa poesía da que me fala tódolos días.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Pufff!!! o libro vai a modiño, a modiño, é que teño tantas cousas para poñer que xa non sei como organizar todo!!! Temos moitísimo material! e que África é moito máis que un continente, verdade??? Espero non decepcionarvos co libro. Menuda papeleta teño!!!!
      Os dátiles probáronos todos, só unha nena quiso evitalo e pedinlle que o fixera pois é parte, tamén, do proxecto coñecer novos sabores e vencer ese rexeitamento polo que non coñecemos ou non ten tan boa pinta. Os cachiños eran pequenos e a ninguén lle ía pasar nada por probar, e se non gustan pois tampouco morremos por un bocadiño que non guste, verdade? e Rita non puxo ningunha pega, probouno e repetiu así que... felicítaa por probar cousas novas!!!!
      Grazas, Pili!

      Eliminar
  4. QUE BOA PINTA TIÑAN ESES DÁTILES!!! CANDO NOS ESTUDIAMOS ÁFRICA O FINAL NON OS PROBAMOS, PERO, COMO ME CONTOU UN PASARIÑO QUE FORADES A PDI A FACER UNHA EXPOSICIÓN-EXPLICACIÓN DE ÁFRICA, ESPERAMOS QUE NOS INVITEDES A ESCOITALA E LEVAREMOS UNS POUCOS DE DÁTILES PARA COMPARTIR. UN SAÚDO DENDE O PASEO DO ESPOLÓN.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. POIS PARÉCEME UNHA IDEA XENIAL!! Para a semana intentaremos volver outro día e podedes vir connosco a ver se os pementeiros teñen ganas de contarvos todo o que aprendemos de África.

      Eliminar